Διαφορές Αραβικών – Ευρωπαϊκών Γλωσσών

Γλώσσα των λεκτικών τύπων

H αραβική είναι γλώσσα των λεκτικών τύπων, δηλαδή γλώσσα που βασίζεται στο σύστημα της ρίζας που αποτελεί την αρχή για τη δημιουργία δεκάδων άλλων λέξεων.

• Το αραβικό αλφάβητο έχει 28 γράμματα και 7 διαφορετικά ηχητικά σύμβολα που μοιάζουν με τόνους και γράφονται πάνω ή κάτω από τα γράμματα. Αυτά τα σύμβολα συνήθως παραλείπονται και γράφονται μόνο όταν υπάρχει ανάγκη για να μη παρερμηνεύεται η έννοια του λόγου ή όταν το κείμενο είναι ιερό ή λογοτεχνικό.

•  Είναι μια γλώσσα που δεν έχει πολλές ιδιομορφίες στη γραμματική. Είναι πιο εύκολη από τα Λατινικά και τα Ελληνικά και πιο απλή από τα Γερμανικά. Δεν έχει, επίσης, τη δυσκολία της ορθογραφίας, όπως τα Ελληνικά και τα Αγγλικά, οι λέξεις γράφονται όπως ακούγονται, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, που δεν ξεπερνούν τις δεκαπέντε με είκοσι λέξεις.

Γραφή από δεξιά προς τα αριστερά

• Η αραβική γραφή γράφεται από δεξιά προς τα αριστερά. Κάθε γράμμα έχει τέσσερις διαφορετικούς τρόπους γραφής, που μοιάζουν πολύ μεταξύ τους, ανάλογα με το εάν είναι αρχικό, μεσαίο, τελικό ή απομονωμένο. Είναι σαν το γράμμα -σ στα Ελληνικά που γράφεται με δύο μορφές, απλό και τελικό. Χρειάζεται λίγη εξάσκηση ώστε να εξοικειωθεί κανείς με την ιδιαιτερότητα αυτή της αραβικής γλώσσας.

• Η αραβική γλώσσα ανήκει στην οικογένεια των Σημιτικών γλωσσών και λειτουργεί βάση ενός συστήματος που διαφέρει από τις Ευρωπαϊκές γλώσσες. Αυτό το σύστημα ονομάζεται «σύστημα ρίζας» (root system). Στο σύστημα αυτό, κάθε ουσιαστικό, ρήμα, επίθετο, επίρρημα, μετοχή ή απαρέμφατο, παράγεται από μια ρίζα που αποτελείται συνήθως από τρία γράμματα κατά πλειοψηφία, ή από τέσσερα γράμματα σε λιγότερες περιπτώσεις.
• Κάθε ρίζα εκφράζει μία βασική ιδέα από την οποία παράγουμε όλες τις λέξεις που συσχετίζονται μ’ αυτή την ιδέα. Αυτό επιτυγχάνεται με την προσθήκη γραμμάτων πριν, ανάμεσα και μετά από τα γράμματα της ρίζας σε κάθε λέξη.

Πιο εύκολη από άλλες ξένες γλώσσες

Η αραβική γλώσσα, όσο και αν φαίνεται δύσκολη, έχει πολλές ιδιαιτερότητες που την καθιστούν πιο εύκολη από άλλες ξένες γλώσσες.

• Η πρώτη είναι ότι δεν έχει δυσκολίες στην ορθογραφία. Οι λέξεις γράφονται όπως ακούγονται, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων.
• Η δεύτερη και πιο σημαντική, είναι ότι δεν έχει ανωμαλίες στην κλίση των ονομάτων και των ρημάτων. Τα ονόματα έχουν δύο γένη και τα ρήματα έχουν μόνο τρεις χρόνους, αόριστο, ενεστώτα και προστακτική. Οι υπόλοιποι χρόνοι παράγονται από τα προηγούμενα με τη χρήση βοηθητικού ρήματος ή ενός μορίου.
• Οι αντωνυμίες και τα μόρια είναι άκλιτα σε γενικές γραμμές. Η σύνταξη μοιάζει με τα αρχαία Ελληνικά αλλά είναι πιο εύκολη και απλή.

Mε 160 ώρες αναπτύσσεται γλωσσική ικανότητα σε ικανοποιητικό επίπεδο.